فرهنگ توسعه و آموزش : بررسی موردی آموزش و پرورش دوره ابتدایی در ایران

امروزه توسعه بعنوان یکی از ضروریات زندگی بشر، مورد توجه تمامی کشورها بوده و سعی می کنند تا با اتخاذ تدابیر و راهکارهای مناسب ، به طراحی و اجرای نظام توسعه خود بپردازد. ضمن اینکه، حرکت و دستیابی به سوی توسعه، محتاج به مبانی و زیر ساختهای مهمی باشد که بدون توجه به این مبانی، دسترسی به توسعه کاری مشکل و شاید غیرممکن باشد. یکی از مبانی مهم دستیابی به توسعه، آموزش و پرورش کشورها می باشد. با توجه به ویژگیهای شخصیتی و رفتاری انسانها، دوره ابتدایی، تاثیرگذار دوره در میان سایر مقاطع تحصیلی آموزش و پرورش می باشد. پژوهش و مطالعه حاضر، با هدف بررسی نقش آموزش و پرورش دوره ابتدایی ایران در روند حرکت به سمت توسعه-علی الخصوص توسعه سیاسی، تدوین گریده است . در این رابطه، ابتدا، اهمیت نظام آموزش و پرورش هر کشور و نظام در روند دستیابی به توسعه در ابعاد اقتصادی، سیاسی و فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته و ضمن آن عناصر مهم نظام آموزش و پرورش مانند برنامه ریزی درسی، معلمان، مدیران و ... که نقش مهمی در جهت گیری توسعه دارند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. سپس اهمیت دوره کودکی از جهات روانشناسی شخصیت ، فرآیند اجتماعی و تربیت نیروی انسانی در روند توسعه مورد بحث قرار گرفته و در ضمن آن عوامل موثر بر پرورش اجتماعی-سیاسی کودک اعم از مدرسه، خانواده، رادیو و تلویزیون و گروه همسالان مورد بررسی قرار گرفته اند. با توجه به این مباحث ، ابعاد آموزشی نظام آموزش و پرورش دوره ابتدایی ایران از جهات عناصر اصلی آن مانند امتحانات ، کیفیت نیروی انسانی، محتوای کتب درسی و تکنولوژی آموزشی مورد بررسی قرار گرفته و میزان همخوانی این عناصر با اهداف نظام توسعه گرا مورد آزمون قرار گرفته است . همچنین ابعاد پرورشی نظام آموزش و پرورش از نظر فلسفه نیروی انسانی، تکنولوژی فرهنگی و کارآمدی مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت میزان تطابق این اجزا با اهداف و نظام توسعه گرا بررسی شده است .